"Clumsy Queen"
The beginning, 25 november 2010
Ok, ok, iedereen weet wel dat "lompe-stuntel-acties" door mijn vrienden ook wel "Marijke-acties" genoemd worden. Als er ook maar één dingetje misgaat, dan ben ik gedoemd om dat de rest van de dag door te maken. Als ik ze allemaal op zou schrijven, zou ik volgens mij wel een boek kunnen vullen, neem nou deze week. Ik ben druk aan het solliciteren en ben zoals veel mensen best nerveus tijdens de sollicitatiegesprekken. Wanneer ik solliciteer, hoop ik natuurlijk dat ik uitgenodigd word voor een gesprek, zie mezelf in gedachten al bijna aan het werk en al helemaal in het plaatje passen (ok, iets overdreven, maar jullie snappen wat ik bedoel.)Wanneer ik dan gebeld wordt door een onbekend nummer, durf ik bijna niet op te nemen.:P En ja hoor....de telefoon. Paniek! Wegdrukken? Wachten tot de voicemail word ingesproken of gewoon niet zeiken en opnemen? Ik kies voor het laatste en zeg zo zelfverzekerd mogelijk: "Goedemiddag met Marijke" Yes! Ik ben uitgenodigd! Dag ervoor gesolliciteerd en nu al gebeld worden, goh lucky me dacht ik bij mezelf. Ik beëindig het gesprek met "ok, tot morgen half elf!" en hang op. Yes! Yes, dacht ik bij mezelf, ik heb een sollicitatie gesprek, woo whoo! (marijke-dansje door de huiskamer)
De volgende ochtend ga ik zelfverzekerd naar binnen (nadat ik problemen had met de klemmende toegangsdeur en bijna-letterlijk binnen kwam vallen) en vraag naar de desbetreffende persoon, maar ik krijg te horen: "Nee, die is er vandaag niet, ik denk dat je je hebt vergist meis." Balend en na erhaaldelijk gevraagd te hebben of dit wel klopt, ga ik weer naar huis. Onderweg denk ik whatevuuuuuur, echt weer wat voor mij!! (maar wel afvragend waar het mis is gegaan en baal dat ik weer naar Lelystad moet rijden morgen en vrijdag ook weer voor een andere sollicitatie)
The next day...
Nieuwe dag, nieuw begin! Zou je zeggen, maar........:
- ik knoei koffie over mn shirt (omkleden dus)
- ik brand me aan de steiltang (zal niet)
- natuurlijk heb ik weer tijdnood (Dat word gassen)
- ik had ietsje mijn werkervaring overdreven(viel vreselijk door de mand)
Zoals: wat stond er in de etalage? "Euh, geen idee, ondertussen schaapachtig lachend." Of, waar is je portfolio? "euh, heb ik niet mee, nee heb ik niet?" En ook, stel dat de volgende sollicitante dat wel allemaal heeft, waarom zou ik dan voor jou kiezen? Ik ratel: "Nou, ik ben echt gemotiveerd, wil dit gewoon heel graag, maar ik wacht op iemand die mij die kans geeft en gunt, oh en ik ben leuk" terwijl ik zo lief mogelijk probeer te kijken, maar ondertussen bij mezelf dacht, Marijke, wat brabbel je vandaag allemaal? Doe gewoon!!
Gelukkig kon hij er wel om lachen, denk ik en anders kon hij heel goed acteren, maar uiteindelijk heb ik er wel ruim 1,5u gezeten dus dat moet wel redelijk positief zijn toch? Of het moet een standaard zo gaan bij dat bedrijf (O.o)Anyhow,...dinsdag hoor ik het, dus duim voor me!
The day after...
De volgende sollicitatie, wederom in Lelystad, 3 maal is scheepsrecht zeggen ze toch? Ik word suf wakker, want ik kon niet slapen en viel laat in slaap. (Ok, ik was gewoon de tijd vergeten, omdat ik aan het lezen was) Dewi naar school brengen, thuis omkleden, kopie id maken en de sleutels bij m'n zusje dumpen (m'n zusje haalt D van school) en dan op naar de sollicitatie.
He verloopt mijn dag:
- het heeft gevroren, shit, dat wordt krabben (ook de binnenkant van de auto)
- ik moet nog wat kopiëren (Heeft de Vomar geen kopieërapparaat meer!)
- snel in de auto springen om ergens anders te kopiëren en de sleutels te dumpen (Dus niet...)
Lang leve Haven-Centrum, ze zijn aan het renoveren, dus een grote vrachtwagen blokkeerd mijn uitrit. Chauffeur? Nergens te bekennen! Wat ziet mijn oog, een bouwkeet. Ik erop af en aankloppen. Geen gehoor, alhoewel er wel 4 bouwvakkers me aanstaren, hmmm vreemd. Uiteindelijk doet er iemand open.( Shit, alweer lichtelijk te laat, aangezien ik al 10 min. naar de chauffeur op zoek was, nee 5, maar ook al 5 min. een poging tot uitrijden aan het doen was, dus ja, 10 min. dus) Met mijn liefste gezicht vraag ik vriendelijk van wie die !&*@-vrachtwagen is(dat eerste liet ik natuurlijk weg) en of die a.s.a.p weg kan, want ik heb haast! Vriendelijk kijkt de bouwvakker naar de situatie en zegt: "oh, dat lukt makkellijk joh!" Waarop ik antwoord: "Nou, ik zou zeggen, als jij dat kan fixen, ben jij mijn held van de dag!" en ik overhandig hem mijn autosleutel met de mededeling dat hij wel op moet letten dat boem!ho! is?? Tien min. verder roept de bouwvakker: "Tsja, dat gaat denk ik toch niet lukken, die vrachtwagen moet weg." What the....dacht ik bij mezelf, nog meer vertraging! Al was ik aan de andere kant ook wel blij dat het hem ook niet was gelukt, anders kreeg je weer zo'n vrouwen-achter-het stuur-opmerking van de collega's van mijn gefaalde held, die nog steeds meekeken. Vanuit de keet welteverstaan! Gelukkig kwam de chaufffeur net aanlopen en kon ik uiteindelijk vertrekken en de bouwvakker vriendelijk bedanken voor zijn moeite. "Graag gedaan hoor en succes wijfie!", zei hij, alhoewel hij volgens mij meer dacht: "dank je wel muts, daar gaat m'n kofiepauze!"
Eindelijk kon ik op weg, snel naar de C1000 gescheurd om mijn id te kopieëren (natuurlijk deed dat ding het niet en kwam het er vervolgens 4x uitrollen) De sleutels gedumpt en door gecruised naar Lelystad!
Ik zie dat ik het ondanks alles toch redelijk heb gehaald qua tijd en word al wat vrolijker als ik merk dat mijn parkeerpas van Batiaviastad het nog steeds doet :P
Nadat ik een plekje had gevonden en stevig doorliep, maar ook een keer uitgleedt met mn pumps, (zal niet, waarom heb ik ze aan?!) kom ik aan op de plaats van bestemming!
Zelfverzekerd loop ik naar binnen en vraag naar de persoon met wie ik het gesprek heb. Ik loop mee naar het kantoor, word verzocht om even te wachten en hoor iets verderop: "Oh, nee, is ze er? Wat erg!" Wat erg? Wat erg? hoezo, dacht ik bij mezelf. En daar kwam iemand anders aanlopen met het excuus dat de afspraak niet doorging, dat ik was gebeld en of ik een andere dag kon komen. Stond ik daar dan, voor Jan-met-de-korte-achternaam, voor de Katse-... Blijkbaar was ik de dag ervoor gebeld en was er iongesproken op m'n voicemail. Helaas had ik wel gezien dat ik inderdaad was gebeld door een onbekend nummer, maar ik was toen op sollicitatie en dacht, tsja, als het echt dringend is, word ik vast nog wel een keer gebeld! Niet dus! Voicemail? Gechecked en geen bericht, maar ja, daar ging ik dan maar weer, maar wel met behoorlijk de Pé erin hebbend.
Tip: niet denken, goh, als het belangrijk is belt diegene vast nog wel een keer, gewoon terugbellen dus!! En ondertussen lijken dit soort dingen gewoon onderdeel van wie ik ben, want zonder lompe-acties, zou ik niet "Marijke" zijn he :P
Het kan dus zomaar gebeuren, dat er over een paar dagen weer zo'n blog vol met klunzige dingen is!
XoXo "ClumsyQueen" (U.U)
No comments:
Post a Comment